Heel bizar: Mercury Rev begint zijn show met een filmpje - een slordige montage van archiefbeelden van de groep, aangevuld met de hoezen van hun favoriete platen. Wat betekent dat? Is de band toe aan een synthese van zijn carriere? Een keerpunt misschien? Of wil de New Yorkse groep graag zijn status van 'elder statesmen of rock' in de verf zetten?
Zijn concert doet hoe dan ook in eerste instantie onorthodox aan, met vrijblijvende experimentele ambientstukken uit zijn nieuwe, moeilijk verteerbare album 'Snowflake midnight'. Gelukkig plukt de groep ook uit topplaten als 'Deserter's song' en 'All is dream'. Op het filmscherm razen beelden voorbij van de kosmos, natuurbeelden, scenes van spelende kinderen en citaten van filosofen en zieners. Zeer psychedelisch allemaal.
Af en toe zakt de show in onder het gewicht van het geluidsexperiment - feedback, gierende gitaren en dikke synthesizers. Maar aan het einde van dit merkwaardige concert gaan alle handen in de lucht bij de geestesverruimende versie van 'Once in a lifetime' van Talking Heads en bij een majestueus 'The dark is rising', met frontman Jonathan Donahue als molenwiekende leerling-tovenaar.
(svs)