British Sea Power had een violiste meegebracht en het podium met maritieme vlaggen een beetje versierd; tussen de nummers door kregen we krijsende meeuwen te horen. De set van het viertal was een verademing na de vele groepen die van de eerste minuut de grove midddelen menen te moeten gebruiken; zelfs het geluid in de Club stond op een aanvaardbaar niveau.
De melodieuze muziek van British Sea Power deed ons, als we dan toch een vergelijkingspunt moeten geven, nog het meeste denken aan gitaargroepjes zoals The Church, waar we in de jaren tachtig graag naar mochten luisteren.
De groep nam ook de tijd om naar een climax op te bouwen, en tijdens dat laatste nummer verplichtte gitarist Noble -het kwartet doet het zonder familienamen- een roadie om het even van hem over te nemen terwijl hij in het volk sprong. Of er Belgisch bier was gemoeid bij zulk baldadig gedrag onderzoeken we nog, maar dit was een mooi concert.
(Isg)