Hoog tijd dat Pukkelpop eens een stevige hitgroep laat horen. Manic Street Preachers mag die rol invullen. De Welshe band is geen superband, maar heeft met een reeks degelijke albums een fanbasis opgebouwd die present geeft. Die fans kijken even verbaasd op wanneer de band verrassend een potige versie van 'Umbrella' neerzet, maar we hebben op deze Pukkelpop al vreemdere covers gehoord.

De band grossiert overigens gul in zijn bekende gitaarrock, met opener 'Motorcycle Emptiness', een toegejuicht 'Masses against the classes' en 'Your love alone is not enough'. Het mag voor ons ook eens wat anders zijn en ja hoor, daar volgt 'Ocean Spray' en kan er even wat harmoniezang vanaf.

En 'Design for life' en 'If you tolerate this' baden in een epische gloed, wat past bij de avondlijke zon. Ook het jongste album Send away the tigers komt even aan bod, maar veel verandert dat niet. De Manics zijn vooral een gerodeerde subtopper die bij een stevige 'kick and rush'-aanpak zweert en daarmee vooral bevestigt.
(Vpb)