Nou, Kele Okereke, de charismatische zwarte zanger van Bloc Party ziet er om te stelen uit: een felwit T-shirt met grote zwarte LAX-letters, korte grijze broek, baseballcap, gouden kettinkje - we hebben op dit festival zelden een cooler tenue gezien. 'Mercury', de stekelige nieuwe single, trapt af en de weide zingt mee.

De groep verkeert duidelijk in topvorm. 'Hunting for witches' stuiptrekt, snauwt en gromt. Okereke kijk het publiek strak aan, zwaait met zijn vuisten en lacht zijn witte tanden bloot. Grappig: nog maar twee jaar geleden stond de zanger op het podium als een gekweld, onzeker kereltje dat niet precies wist hoe je nu een goeie frontman moet spelen.

Vanavond is hij een god die vrolijk een strandbal het publiek intrapt. En dat publiek draagt hem op handen. Bij 'Helicopter' - perfect gespeeld - springen de fans als gekken op en neer. 'Two more years' volgt, met evenveel schwung. Leuk moment: Okereke die een geboortekaartje toont van een koppel dat zijn zoontje Kele heeft genoemd. 'I hope he grows up to be as doubly awesome' klinkt het.

Prachtig is het dromerige 'So here we are' - 'heel gepast nu in de verte de zon ondergaat', mijmert Okereke - dat de groep ziet baden in felblauw licht. Nog een uppercut: 'Like eating glass', met een ratelende drumgroove die de crowdsurfers uit de massa naar boven stuwt.

Bij 'Banquet' wordt de eerste strofe netjes overgenomen door de fans. Vanaf dan wordt iedereen wild en vliegen de crowdsurfers over de dranghekken. 'She's hearing voices' is een onverwachte bis met Okereke die als door de duivel bezeten de frontstage inspringt en tot het midden van het plein rent om zich door de fans te laten bepotelen. Topconcert.
(svs)