Een wereldster is Joan Wasser - nom de plume Joan as Policewoman - nog niet, te oordelen naar de kleine schare fans die haar staat op te wachten in de Marquee. En terwijl heel wat bands die hier vandaag staan, backstage amper kunnen bewegen zonder aangeklampt te worden, wil niemand een handtekening of een foto van Joan. We kunnen alleen maar hopen dat dat gauw
verandert.
Joan, ooit onderdeel van Antony en zijn Johnsons en ex-vriendin van Jeff Buckley, is immers een singer songwriter die parels van songs schrijft. Wasser heeft ook een engelenstem; een valse noot is bij Joan Wasser even zeldzaam als water in een woestijn.
Op Pukkelpop brengt ze het laatste optreden van haar tournee, maar van metaalmoeheid is aanvankelijk weinig te merken. Ze hopt van piano naar gitaar en weer terug en weet geregeld de gevoelige snaar te raken, nu eens met trage songs, dan weer met meer poppy en uptempo songs.
Het is niet vanzelfsprekend om een festivaltent te boeien met breekbare songs, waardoor het optreden halfweg wat wegzakt. Een dipje waar Wasser nooit meer uitraakt. Gelukkig heeft Wasser van Rufus Wainwright, met ze ooit nog tourde, geleerd hoe ze een diva moet spelen en kan ze de aandacht vasthouden.
Op het einde van het optreden staat er dan ook meer volk in de
tent dan aan het begin.
Goed optreden, maar niet memorabel.
(Kho)