Het is laat en het is koud; The Killers staan voor een moeilijke opdracht om mensen op de wei te houden en te vermaken. Maar dat lukt hen schijnbaar moeiteloos. De band is de laatste jaren aan een rottempo gegroeid en dat merk je op Pukkelpop; aan de opkomst, maar ook aan de band zelf, die met zelfvertrouwen op het podium staat, en al eens een muzikale zijweg in durft te slaan.

Met 'Somebody told me' leveren The Killers een vroeg hoogtepunt. Dat net die song zo vroeg opduikt, is geen toeval. Het nummer past als een tang op een varken op de rest van de setlist. Vooral de wat jongere nummers van The Killers zijn veel doorleefder en hebben meer lagen dan die wat koldereske hit.

The Killers overtuigen met meeslepende, wat melancholische pop en brengen hoogtepunt na hoogtepunt: Bones en het fantastische 'When you were young'. Maar ook 'Sam's town' en 'Smile like you mean it', met zanger Brandon Flowers aan piano. En daarna het geweldige duo 'Read my mind en Mr. brightside'.

Ook qua sfeersetting zit het goed bij The Killers; Brandon Flowers, zoals vaak keurig uitgedost, zingt tegen een achtergrond waarop een bos is geportretteerd. Op het podium staan heel wat zonnebloemen opgesteld, ergens staat ook nog een bord met welcome: Welkom in de droomwereld van The Killers. Dat klinkt best melig, maar The Killers komen er grandioos mee weg. De jongeren op de wei hangen aan Flowers' lippen.

Alleen de bisnummers, waaronder the 'River is wild' en 'Jenny was a friend of mine', zijn wat minder gekozen, maar dat is detailkritiek. Dit was een van de beste optredens van de dag. (kho)