Een-twee-drie-vier: de piepjonge Britten van The Subways spelen punkpop en ze doen dat goed. De grote troef van het trio is Billy Lunn, een zanger met een serieuze strot en een goede volksmenner: lang geleden dat we de publiekshelften nog zo luid tegen elkaar hoorden opschreeuwen. We geven ook nog even mee dat de platinablonde, geminirockte en springerige bassiste Charlotte Cooper voor de smachtende jongens vooraan waarschijnlijk een nog
grotere troef was.

Ook de teksten van Lunn, over jongens en meisjes en de miserie die ze elkaar aandoen, zijn niet wereldbrekend vernieuwend, maar doordat hij en Cooper om beurten zingen -zij in een dun, nasaal stemmetje -kregen ze extra draagkracht. Toen Lunn in afsluiter 'Rock n'roll queen' het publiek indook, ging de wei helemaal uit de bol. Een mooi visitekaartje, dit optreden.

(isg)